رودها از خود نه طغیان می‌کنند

آنچه می‌گوییم ما، آن می‌کنند

ما به دریا حکم طوفان می‌دهیم

ما به سیل موج فرمان می دهیم

نسبت نسیان به ذات حق مده

بار کفر است این، به دوش حق منه

به که برگردی به ما بسپاریش

کی تو از ما دوست‌تر می‌داریش

نقش هستی نقشی از ایوان ماست

خاک و باد و آب سرگردان ماست

قطره‌ای کز جویباری می‌رود

از پی انجام کاری می‌رود

ما بسی گمگشده باز آورده‌ایم

ما بسی این توشه را بربسته‌ایم

میهمان ماست هرکس بینواست

آشنا با ماست چون بی‌آشناست